۵۶ درصد آمریکاییها اعتقاد داشتند انتخاب افراد برای جایزه صلح نوبل ربطی به تلاش آنها برای ایجاد صلح در جهان ندارد بلکه بستگی به سیاستهای آمریکا دارد. به نظر آنها کسانی برای جایزه صلح انتخاب میشوند که به سیاستهای آمریکا در جهان کمک میکنند.
هر سال در رشتههای معروف علمی و انسانی به افرادی که کشف و یا فعالیت مهمی به نفع انسانها انجام دادهاند، جایزهٔ مهمی میدهند که به جایزه نوبل معروف است.
داستان جایزه نوبل به ۱۱۵ سال قبل بر میگردد. این جایزه بر اساس وصیتنامه یک دانشمند سوئدی به نام "آلفرد نوبل" بنیانگذاری شده است. آلفرد نوبل کسی است که دینامیت را اختراع کرده. دینامیت همان مادهای است که باعث انفجارهای شدید میشود و از آن در ساختن بمب استفاده میکنند.
نوبل برای ساختن دینامیت تلاشهای زیادی کرد و حتی در راه آزمایشهای آن، برادر کوچکش را هم از دست داد. اما در آخرهای عمرش از کار خودش پشیمان شد و تصمیم گرفت تمام ثروتش را برای کشفهای علمی مفید استفاده کنند. او از قدرت مرگبار اختراع خودش خبر داشت، برای همین با این کار خواست کمی بار عذاب روحش را کم کند. با وصیت نامه آلفرد نوبل تمام ثروت او تبدیل به جایزههایی شد که هر سال به افراد و دانشمندانی که با کارهای علمی و اجتماعیشان به انسانها خدمت کردهاند اهدا میشود.
از آن به بعد چهار مرکز در سوئد، افراد و دانشمندان معروف جهان را بررسی میکنند و به شایستهترینهای آنها جایزه میدهند. جایزه هم یک مدال طلا یک دیپلم افتخار و مبلغ ۱۰ میلیون کرونای سوئد است که حدود یک میلیون و سیصد هزار دلار میشود.
تا اینجا تصور میشود که وصیت نامه آلفرد نوبل به طور کامل اجرا شده و احتمالا آلفرد در قبر با آرامش خوابیده باشد اما این مسئولان جایزه نوبل، کارهایی میکنند که باعث میشود بدن آلفرد نوبل در گور بلرزد. یعنی به وصیتنامه او درست عمل نمیکنند و جایزههایشان را به افراد شایسته نمیدهند بلکه به کسانی که دوست دارند میدهند و مسائل سیاسی و منافع سیاسی در انتخابهایشان خیلی تأثیر دارد.
با اینکه جایزه نوبل در سوئد انتخاب میشود اما امریکاییها تأثیر زیادی در انتخاب فرد مورد نظرشان برای این جایزه دارند که همین تبعیضها و سوء استفادهها باعث ناراحتی بسیاری از اندیشمندان و دانشمندان جهان شده است.
یکی از جایزههای مهم نوبل جایزه ادبیات است که یکی از برندگان معروف آن "ژان پل سارتر" نویسنده و اندیشمند فرانسوی بود که این جایزه را قبول نکرد.
"برنارد شاو" نویسنده معروف هم که برگزیده جایزه ادبی نوبل شده بود این جایزه را نپذیرفت و گفت: «این پول از فروش مواد منفجره به دست میآید که درکارخانههای مهندس نوبل تولید میشود. بیشتر این مواد در کشتار مردم بکار میرود و یک "انسان" چنین پولی را دریافت نمیکند. انسان پول آلوده و ناپاک را نباید هزینه زندگانی کند.
در انتخاب جایزه نوبل موضعگیریهای سیاسی نویسندهها خیلی مهم است. برای مثال افرادی که به یهود و صهیونیسم تمایل بیشتری دارند همیشه امکان انتخابشان بیشتر بوده. برای مثال در سال ۲۰۰۱ "وی.اس.نایپول" نویسنده انگلیسی هندی الاصل جایزه نوبل ادبی را برد که به اعتقاد بیشتر نویسندهها اثر ویژهای برای انتخاب شدنش نداشت اما او افکار ضد اسلامی شدیدی داشت که در آن سالها خیلی به درد آمریکاییها میخورد. این نویسنده در مصاحبهای اسلام را مکتب تروریسم و مسلمانان را تروریستهای خشن و متعصب قلمداد کرد.
یک سال بعد یعنی در سال ۲۰۰۲ نویسنده یهودی الاصل مجارستانی به خاطر نوشتههایش درباره مظلومیت یهود و هولوکاست جایزه نوبل را برد.
مؤسسه "راسموسن" در آمریکا نظرسنجی جالبی انجام داد تا نظر آمریکاییها را درباره جایزه صلح نوبل بپرسد. جواب آمریکاییها واقعیت را علنی کرد. ۵۶ درصد آمریکاییها اعتقاد داشتند انتخاب افراد برای جایزه صلح نوبل ربطی به تلاش آنها برای ایجاد صلح در جهان ندارد بلکه بستگی به سیاستهای آمریکا دارد. به نظر آنها کسانی برای جایزه صلح انتخاب میشوند که به سیاستهای آمریکا در جهان کمک میکنند.